Foto: De blauwe milkcap-paddenstoel is een rijke bron van eiwitten. laerke_lyhne , CC BY-SA

De omzetting van bossen in landbouwgrond gaat met een verbijsterende snelheid. Tussen 2015 en 2020 werd het tempo van ontbossing geschat op ongeveer 10 miljoen hectare elk jaar.

In vergelijking met 2012 hebben de VN Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) voorspelt een enorme toename van de landbouwvraag van 50% tegen 2050. In Zuid-Amerika is ongeveer 71% van het regenwoud vervangen door grasland en nog eens 14% is verloren gegaan aan de productie van diereneten. Een van de belangrijkste successen van COP26 was een belofte van wereldleiders om: stop ontbossing tegen 2030.

Vanuit klimaat- en koolstofoogpunt weten we dat het kappen van bomen op deze schaal verwoestend is. Maar de gevolgen gaan dieper: 75% van 's werelds toegankelijk zoet water komt voort uit beboste stroomgebieden. En met 80% van de wereldbevolking geconfronteerd met een bedreiging voor hun waterveiligheid, spelen bomen een zeer belangrijke rol bij het tegengaan van woestijnvorming en het voorkomen van bodemerosie. Ze beschermen ook tegen overstromingen in kustgebieden en zijn de thuisbasis van een groot aantal soorten, waarvan vele belangrijke bestuivers van gewassen zijn.

Dus, wat kunnen we doen? We weten dat verschillende voedingsmiddelen verschillende voetafdrukken hebben. Het verminderen van de hoeveelheid dierlijke producten zal een enorme impact hebben. In feite is het eten van minder vlees een van de krachtigste veranderingen die mensen in het westen kunnen doorvoeren om de planeet te helpen redden.

Maar wat als we verder zouden kunnen gaan? Wat als we, in plaats van land- en bosbouw met elkaar in direct conflict te hebben, een systeem zouden kunnen ontwikkelen dat voedselproductie en bosbouw op hetzelfde perceel mogelijk maakt?

Wonderbaarlijke paddestoelen

Dit is precies wat onze nieuwste onderzoek richt zich op, kijkend naar schimmels die groeien in samenwerking met bomen, in een voor beide partijen voordelige regeling. Dit is een veel voorkomende associatie en sommige soorten kunnen grote vruchtlichamen van paddenstoelen produceren, zoals de zeer gewaardeerde truffel. Afgezien van deze delicatesse, is de teelt van deze soorten een nieuw en opkomend gebied. Maar er wordt vooral vooruitgang geboekt in een groep die bekend staat als melkdoppen, waaronder een mooie en ongewoon helderblauwe soort die bekend staat als Lactarius-indigo, of de blauwe melkdop.

Deze eetbare paddenstoel is rijk aan voedingsvezels en essentiële vetzuren en dankzij de blauwe pigmentatie zijn ze gemakkelijk veilig te identificeren. Met extracten die antibacteriële eigenschappen aantonen en het vermogen om kankercellen doden, zou de blauwe melkdop ook een bron van farmacologisch potentieel kunnen zijn. Paul Thomas/Universiteit van Stirling, auteur voorzien

In ons artikel beschrijven we hoe deze soort kan worden gekweekt, van isolatie in het laboratorium tot het maken van jonge boompjes met wortels die zijn ingeënt met deze symbiotische schimmel. Deze bomen kunnen vervolgens op schaal worden geplant in geschikte klimaatzones, variërend van Costa Rica tot de VS. Naarmate de samenwerking tussen boom en schimmel volwassener wordt, beginnen ze deze ongelooflijke paddenstoelen boordevol eiwitten te produceren.

De landbouw op ontruimd bebost land wordt gedomineerd door de productie van pastorale rundvlees, waar ongeveer 4.76-6.99 kg eiwit per hectare per jaar wordt geproduceerd. Maar als dit systeem zou worden vervangen door bomen te planten die de melkkapschimmel bevatten, zou hetzelfde stuk land kunnen produceren 7.31 kg eiwit elk jaar. De paddenstoelen kunnen vers of verwerkt worden geconsumeerd of het eiwitgehalte kan worden geëxtraheerd om andere voedingsmiddelen te produceren.

Lees het volledige artikel hier.
Auteur van artikel: Paul W Thomas, Honorair hoogleraar Department of Biological and Environmental Sciences, Universiteit van Stirling
Bron: The Conversation / ngo